Τα γκράφιτι πρωτοεμφανίστηκαν στο Μπρονξ της νέας Υόρκης τη δεκαετία του '70, με τα γκέτο ν’ αποτελούν γεγονός μέσα σ’ έναν αστικό ιστό διασπασμένο φυλετικά και ταξικά.
Ξεκίνησαν σαν έκφραση διαμαρτυρίας κι αμφισβήτησης των εφήβων, που διεκδικούσαν την ταυτότητά τους μέσα στην πόλη. Δημόσιοι χώροι, τοίχοι, σήραγγες, βαγόνια, άρχισαν να καλύπτονται με συνθέσεις γραμμάτων, ήρωες των κόμιξ αλλά κι επίκαιρες μορφές.
Αρχικά οι επίσημες αρχές κήρυξαν το γκράφιτι παράνομο, στη συνέχεια όμως οι κριτικοί τέχνης του Μανχάταν άρχισαν να το αναγνωρίζουν ως καλλιτεχνική πρωτοπορία...
Το γκράφιτι καθιερώθηκε σα μέσο έκφρασης της κουλτούρας του δρόμου, ενώ συγχρόνως αποτέλεσε ένα underground κίνημα που εξαπλώθηκε γρήγορα σ’ όλο τον κόσμο. Στην Ελλάδα το γκράφιτι πρωτοεμφανίστηκε το 1986, με πολύχρωμα σχέδια και συνθήματα, κυρίως σε βαγόνια του ηλεκτρικού και των τρένων.
Στην αρχή η κοινωνία αντιμετώπισε το νέο φαινόμενο επιφυλακτικά, σταδιακά όμως η αποδοχή τούτου του τρόπου έκφρασης γενικεύτηκε. Σήμερα η γκράφιτι «σκηνή» στην Ελλάδα είναι αξιόλογη, σύμφωνα και με την άποψη του Στιβ Λαζαρίδη, γκαλερίστα αλλά και υποστηρικτή των "Outsiders", των δημιουργών που βρίσκονται ακόμη στο δρόμο για να μεταδώσουν το μήνυμά τους. Ο ίδιος θεωρεί εντυπωσιακή και τη δυνατότητα που έχουν ακόμη οι Έλληνες δημιουργοί να κάνουν τόσο μεγάλης κλίμακας έργα στο δημόσιο χώρο.
Στη Βρετανία ...δε συμφέρει. Αν συλληφθείς, μπορεί να μπεις φυλακή μέχρι και δύο χρόνια!Μια ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα έκφανση του φαινομένου των γκράφιτι σημειώνεται στη Λωρίδα της Γάζας, όπου η τοπική κυβέρνηση όχι μόνο τα ανέχεται αλλά έχει δημιουργήσει κι εργαστήρια καλλιτεχνών ώστε να βελτιώσουν την τεχνική τους! Τα περισσότερα γκράφιτι έχουν πολιτικό χαρακτήρα: συνθήματα ενάντια στην ισραηλινή κατοχή, μνείες στα θύματα του αγώνα.
Πολλοί Παλαιστίνιοι δημιουργοί γκράφιτι έχουν σκοτωθεί από Ισραηλινούς στρατιώτες...