Όλοι γνωρίζουμε αυτές τις ενοχλητικές αράχνες που κυκλοφορούν στο σπίτι μας και δημιουργούν τους ιστούς τους στα πολύφωτα και στις γωνίες των επίπλων. Όμως, παρά τη φήμη τους ως ανατριχιαστικές, οι περισσότερες αράχνες έχουν το σπίτι μας ως φυσικό ενδιαίτημά τους. Μερικοί άνθρωποι σκέφτονται τις αράχνες ως έντομα, αλλά δεν είναι και δεν θέλουν να επιτεθούν στα ντουλάπια μας. Όπως οι υπαίθριοι συγγενείς τους, που τρώνε παράσιτα καλλιεργειών, οι αράχνες του σπιτιού απλώς θέλουν να σκοτώσουν ήσυχα τα έντομα που πλησιάζουν τα φαγητά μας. Για τον λόγο αυτό αλλά και σαν μια θέληση καλής γειτνίασης ας γνωρίσουμε τους συγκατοίκους μας…
1. Οι άνθρωποι και οι αράχνες του σπιτιού έχουν ιστορία.
Όπως όλα τα σύγχρονα αρθρόποδα, οι αράχνες του σπιτιού είναι απόγονοι θαλάσσιων ζώων που ζούσαν πριν από 480 εκατομμύρια χρόνια. “Ορισμένα είδη αράχνης κατοικούν στα σπίτια τουλάχιστον από την εποχή της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας”, γράφει ο Rod Crawford, επιμελητής στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας Burke & Civilazation στο Σιάτλ.
2. Έξω από το σπίτι πεθαίνουν.
Μια έξωσή τους από το σπίτι σίγουρα θα αποδειχτεί θανατηφόρα. Ίσως η πιο κοινή στρατηγική περιλαμβάνει την παγίδευση μιας αράχνης σε ένα φλιτζάνι και την απελευθέρωσή της έξω, όπου μπορεί πιθανώς (όπως σκέφτονται πολλοί) να επιστρέψει στον φυσικό της τρόπο ζωής. Αυτό είναι ένα ευγενές συναίσθημα, αλλά όπως εξηγεί ο Crawford, μπορεί να μην επιτύχει το επιθυμητό αποτέλεσμα. “Δεν μπορείτε να βγάζετε στην ύπαιθρο κάτι που δεν έχει ζήσει ποτέ πριν έξω…”, συμπληρώνει ο ίδιος.
3. Οι αράχνες του σπιτιού δεν είναι όλες ίδιες.
Για να περιπλέξουν τα πράγματα ακόμα περισσότερο, οι αράχνες των σπιτιώνέχουν πολλά σχήματα και μεγέθη. Τα είδη του σπιτιού εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από το πού ζείτε. Διαδεδομένα είδη είναι οι αράχνες Parasteatoda tepidariorum (γνωστή και ως αμερικανική αράχνη σπιτιών), που ζει σε όλο τον κόσμο, η Tegenaria domestica (γνωστή και ως οικιακή αράχνη), η οποία είναι ιθαγενής στην Ευρώπη ζει επίσης παντού. Άλλες κοινές αράχνες είναι οι Badumna insignis (που προέρχεται από την Αυστραλία και τη Νέα Ζηλανδία), Pholcus phalangioides, Cheiracanthium mildei Eratigena agrestis και Kukulcania hibernalis.
4. Οι αράχνες του σπιτιού δεν είναι επικίνδυνες.
Οι αράχνες γενικά δεν αξίζουν την φρικτή τους φήμη. Σπάνια δαγκώνουν τους ανθρώπους και ακόμα κι όταν το κάνουν, το δηλητήριο των περισσότερων ειδών προκαλεί μόνο μέτρια και βραχύβια αποτελέσματα. Αυτό ισχύει και για τη συντριπτική πλειοψηφία των αραχνών του σπιτιού, που δεν έχουν κανένα κίνητρο να δαγκώνουν κάτι που δεν μπορούν να φάνε.
5. Στην πραγματικότητα, είναι χρήσιμες.
Όπως αναφέρθηκε προηγουμένως, οι αράχνες αποτελούν ισχυρή άμυνα ενάντια σε γεωργικά παράσιτα όπως αφίδες, σκόρους και σκαθάρια. Οι αράχνες του σπιτιού προσφέρουν παρόμοια οφέλη σε εσωτερικούς χώρους, βοηθώντας στη μείωση μιας ευρείας ποικιλίας εντόμων χωρίς την ανάγκη εντομοκτόνων.