Η ιστορία της πίτσας χάνεται μέσα στο χρόνο. Μερικοί την τοποθετούν κάπου στην νεολιθική εποχή.
Χιλιάδες χρόνια πριν καν ο άνθρωπος αρχίσει να ασχολείται συστηματικά με την γεωργία, μάζευε τους σπόρους του σιταριού τους άλεθε και τρέφονταν με αυτούς. Στην συνέχεια ανακάλυψε ότι ο αλεσμένος σπόρος μπορούσε να ζυμωθεί με νερό και να ψηθεί πάνω σε καυτές πέτρες.
Το επόμενο μeγάλο βήμα έγινε με την ανακάλυψη της αρχής του φουσκώματος της ζύμης και συνεχίστηκε με την κατασκευή του πρώτου φούρνου.
Οι πρωτοπόροι αυτοί άνθρωποι κατέκτησαν τον δρόμο για την επεξεργασία του ψωμιού, της πίτας και της πίτσας. Με το καιρό αυτά τα ψωμιά άρχισαν να εμπλουτίζονται με ελιές, μέλι, σταφίδες, και άλλα προϊόντα που έβρισκαν έτοιμα στην φύση.
Κατά τους ιστορικούς χρόνους, οι Ετρούσκοι παρασκεύαζαν τις πίτες σε πιάτα και επάνω σε αυτή την πίτα τοποθετούσαν το κυρίως φαγητό τους για κατανάλωση. Οι Έλληνες αντίθετα ανέπτυξαν μια σημαντική παράδοση στην προετοιμασία των πιτών.
Εκτός από τις ειδικές κριθαρένιες πίτες τα λεγόμενα αχίλλεια, υπήρχε επίσης η μάζα, μια μεγάλη πίτα που αποτελείτο από μια ζύμη από κριθαρένιο αλεύρι με νερό και κρασί και η πλακούς, μια στρόγγυλη πίτα με τυρί, η οποία στην αρχαία Αθήνα είχε γνωρίσει μεγάλη επιτυχία. Επίσης στην αρχαία Ρώμη μιλάνε για μία μεγάλη ποικιλία από πίτες καρυκευμένες με ελαιόλαδο, λαχανικά και μέλι, με τυρί και σκόρδο, με πράσα και ρεβίθια.
Γύρω στο 10ο αιώνα στην Νάπολι φτιάχνεται το lagano και η picea. Πρόκειται για ένα στρόγγυλο ζυμάρι καλυμμένο με διάφορα υλικά και ψημένο σε φούρνο. Τον 17ο αιώνα αρχίζουν να χρησιμοποιούν τον όνομα πίτσα για να δείξουν την κλασσική πίτσα
που γνωρίζουμε και επίσης άλλους τύπους πίτας γεμιστές ή καρυκευμένες. Πρέπει όμως να περιμένουμε τον 18ο αιώνα για να εμφανιστεί η πρώτη πίτσα με ντομάτα.
Όπως και να'χει, η ημερομηνία σύμβολο στην Ιστορία της πίτσας είναι όταν ανακαλύφθηκε η πίτσα μαργαρίτα το 1889. Σε αυτό το σημείο πρέπει να αναφέρουμε το επεισόδιο από το οποίο πήρε το όνομά της, αυτή η πίτσα. Το 1889 ο βασιλιάς Ουμπέρτο Α΄ με την βασίλισσα Μαργαρίτα επισκέφτηκαν την Νάπολι. Η βασίλισσα ήταν περίεργη για την πίτσα που δεν είχε ποτέ δοκιμάσει αλλά τόσα πολλά είχε ακούσει για αυτή. Προσκάλεσε λοιπόν στο παλάτι τον διασημότερο παρασκευαστή πίτσας στην Νάπολι. Ο παρασκευαστής αυτός ετοίμασε μερικές πίτσες ανάμεσα στις οποίες και μία με μοτσαρέλλα, ντομάτα και βασιλικό που συνέπιπται να είναι τα
χρώματα της ιταλικής σημαίας. Αυτή η πίτσα ενθουσίασε ιδιαίτερα την βασίλισσα Μαργαρίτα και έτσι της εδώθηκε το όνομα μαργαρίτα προς τιμήν της βασίλισσας.
Στις εποχή μας πλέον η πίτσα είναι γνωστή σε όλο τον κόσμο ως ο αυθεντικός πρεσβευτής της ιταλικής γαστρονομικής κουλτούρας και συνώνυμο της μεσογειακής μας διατροφής.