The New York Times Ο διαφαινόμενος νικητής των γαλλικών προεδρικών εκλογών δεν είναι ένας επαναστάτης. Ο 58χρονος Φρανσουά Ολάντ αρέσκεται να μιλάει για «αρμονία» και «πραγματισμό», ενώ πολλές φορές διαβάζει αποφθέγματα του ποιητή και πολιτικού Εμέ Σεζέρ περί «διαφανούς ελπίδας».Εχοντας ακροδεξιό πατέρα και μητέρα που ασπαζόταν τα σοσιαλιστικά ιδεώδη, ο Ολάντ μεγάλωσε στο μεταίχμιο των διαδηλώσεων του 1968, που σχεδόν ανέτρεψαν την κυβέρνηση. Τα γεγονότα της περιόδου ναι μεν τον κλόνισαν, αλλά συνάμα του κίνησαν το ενδιαφέρον για την πολιτική, καθώς αντιλήφθηκε ότι η αλλαγή ήταν κάτι το εφικτό, ακόμα και στη Γαλλία του Ντε Γκωλ. «Δεν υπήρξα ποτέ επαναστάτης και ποτέ δεν πίστεψα ότι τα κινήματα του δρόμου μπορούν να ανατρέψουν το κατεστημένο», δήλωσε σε πρόσφατη συνέντευξη. Ενας από τους καλύτερούς του φίλους, ο διπλωμάτης Ζαν Μορίς Ριπέρ, χαρακτηρίζει τον Ολάντ ως κάποιον «σοβαρό, πεισματάρη που γνωρίζει ότι πρέπει να παλέψει για την επίτευξη μακροπρόθεσμων στόχων».Παρ όλα αυτά, ο Ολάντ δεν είχε ποτέ τα χαρακτηριστικά ηγετών όπως ο Ντε Γκωλ ή ο Μιτεράν. Μολονότι γοητευτικός και προσιτός, υπήρξε πάντα ο άνθρωπος της δεύτερης γραμμής, ένας σύμβουλος ισχυρότερων προσωπικοτήτων από τον ίδιο.Ο αντίπαλός του εντός του Σοσιαλιστικού Κόμματος, Λοράν Φαμπιούς, τον παρομοίωσε κάποτε με «ευαίσθητη φράουλα του δάσους», υποστηρίζοντας πως πρόκειται για άνθρωπο «που του ταιριάζει καλύτερα να μοιράζει τα πιάτα σαν σερβιτόρος». Και όμως, ο Ολάντ κατόρθωσε να επιβιώσει πολιτικά, υπερπηδώντας εμπόδια και αλλάζοντας κατά τρόπους που εξέπληξαν πολλούς.«Δεν βγήκα στην πρώτη γραμμή ούτε από τύχη ούτε από εμμονή», έχει δηλώσει ο ίδιος. Αναδυόμενος στην ηγεσία του Σοσιαλιστικού Κόμματος έδειξε ότι είναι επιμελής με τον δικό του τρόπο, έχει υπομονή και κάνει τους υπολογισμούς του δίχως τυμπανοκρουσίες. Αρχικά παραχώρησε στην τότε σύντροφό του Σεγκολέν Ρουαγιάλ το χρίσμα των Σοσιαλιστών και, όταν αυτή ηττήθηκε από τον Σαρκοζί, εκείνος προετοιμάστηκε σιωπηλά προκειμένου να αντιμετωπίσει τον Ντομινίκ ΣτροςΚαν στη μάχη για την ηγεσία της παράταξης και εν συνεχεία τον Σαρκοζί. Ο Ολάντ χώρισε με τη Ρουαγιάλ, μητέρα των τεσσάρων παιδιών του, και βρήκε, όπως τουλάχιστον υποστηρίζει, την ευτυχία στο πρόσωπο της 47χρονης δημοσιογράφου Βαλερί Τριερβελέρ.Καθ όλη τη διάρκεια της προεκλογικής του εκστρατείας ο Ολάντ δεν ενέπνευσε ποτέ το πάθος, αλλά κέρδιζε καθημερινά πόντους στον τομέα της αξιοπιστίας. Ακόμα και ο καλός φίλος και σύμβουλος του Σαρκοζί, Αλέν Μινκ, παραδέχτηκε: «Νομίζω ότι υποτιμήσαμε αυτόν τον τύπο».