Το αδιέξοδο που βιώνει σήμερα η Τουρκία σε συνδυασμό με το ζήτημα του κουρδικού αγώνα για ανεξαρτησία και την ανάγκη να ληφθούν σκληρές αποφάσεις, αποφάσεις οι οποίες μπορεί να αφορούν ακόμα και τον εδαφικό ακρωτηριασμό της αρχίζει να εξαπλώνεται με ραγδαίους ρυθμούς στα διάφορα κέντρα λήψης αποφάσεων αλλά και στην ίδια την τουρκική κοινωνία. Μεταξύ των ιδεών που κυοφορούνται σε διάφορους κύκλους είτε πολιτικοί είναι αυτοί είτε και στρατιωτικοί –και οι οποίες σε άλλες εποχές θα μπορούσαν προ0καλέσουν την επέμβαση των αρχών με ότι αυτό συνεπάγεται- είναι και η παραχώρηση μερικής ή και ολικής(!) αυτονομίας στις διάφορες εθνοτικές ομάδες και περιφέρειες της Τουρκίας. Σημειώνεται ότι αν και οι Τούρκοι αποτελούν τη μεγαλύτερη πληθυσμιακή ομάδα της Τουρκίας η χώρα περιλαμβάνει ούτε λίγο ούτε πολύ 72 εθνοτικές μειονότητες! Κάτω από ένα τεχνητό επίστρωμα εθνικής ομοιογένειας η Τουρκία ακόμα και σήμερα είναι πολυεθνικό πολυπολιτισμικό πολυθρησκευτικό κράτος το οποίο μέχρι και σήμερα προσπαθούσε να διατηρηθεί ενωμένο κάτω από την αιγίδα ενός κοσμικού κράτους, που σήμερα βρίσκεται υπό αμφισβήτηση. Η πραγματικότητα αυτή γίνεται πλέον αντιληπτή από ολοένα και περισσότερους κατοίκους αυτής της χώρας και σε συνδυασμό με τον πόλεμο του τουρκικού κράτους με το PKK που διαρκεί 30 σχεδόν χρόνια αρχίζουν σιγά-σιγά να ακούγονται φωνές για μια «αποκέντρωση» με μια νέα ανταλλαγή πληθυσμού μέσα όμως στο πολυσχιδές εσωτερικό ης Τουρκίας. Αυτό άλλωστε ήταν και το συμπέρασμα ανοικτής συζήτησης που πραγματοποιήθηκε σε ραδιοφωνικό σταθμό της Κωνσταντινούπολης την περασμένη Τετάρτη. Όπως ένας απόστρατος αξιωματικός του τουρκικού Στρατού δήλωσε στην εκπομπή: «Ας αποχωρήσουν οι Κούρδοι από τη δυτική και κεντρική Τουρκία και ας εγκατασταθούν στο νοτιοανατολικό κομμάτι της χώρας». Πάνω σε αυτήν την άποψη τοποθετήθηκε και ένας από τους δημοσιογράφους της εκπομπής ο οποίος σημείωσε ότι, «Την τελευταία περίοδο, η συγκεκριμένη άποψη εκφράζει όλο και περισσότερους πολίτες της Τουρκικής Δημοκρατίας». Τα παραπάνω ερωτήματα απασχολούν και κύκλους του κυβερνώντος κόμματος AKP όπου διάφοροι ιδεολόγοι, βουλευτές και μέλη του κόμματος θέτουν επί τάπητος το μέλλον της τουρκικής Δημοκρατίας. Κατά την άποψή των κύκλων αυτών το μοντέλο το οποίο θα μπορούσε να λειτουργήσει στο μέλλον θα ήταν ένα κράτος με καπιταλιστική παραγωγή, η οποία θα στηρίζεται στην εκμετάλλευση του εργάτη της Ανατολίας, της Μεσοποταμίας και της Ανατολικής Μεσογείου, σε ένα ομοσπονδιακό κρατικό μοντέλο, το οποίο θα υπηρετούσε τα δυτικά συμφέροντα στην περιοχή της Μέσης Ανατολής και θα αποτελούσε την ιστορική συνέχεια των ιμπεριαλιστικών σχεδίων των Νεοτούρκων. Αξίζει να σημειωθεί ότι ο πρώτος Τούρκος αξιωματούχος που μίλησε για την διαίρεση της χώρας σε αυτόνομες περιοχές και πιο συγκεκριμένα στην υιοθέτηση μίας Ομοσπονδιακής λύσης, ήταν ο ίδιος ο στρατηγός Κενάν Εβρέν στις αρχές του 2007. Τελικά μετά από πέντε χρόνια κάποιοι φαίνεται ότι κάποιοι ξανασκέφτονται υπό τις τρέχουσες πιεστικές εξελίξεις τα λόγια του Εβρέν.Και για ένα λόγο παραπάνω: Καλύτερη η οποιαδήποτε μεταβολή να πραγματοποιηθεί ενόσω υπάρχει ο έλεγχος στα χέρια της κεντρικής κυβέρνησης, παρά αυτή να πραγματοποιηθεί εκ των πραγμάτων, σε μια περίοδο όπου ο έλεγχος στο εσωτερικό της χώρας θα έχει απολεσθεί πλήρως. Πολλοί είναι αυτοί που έχουν μιλήσει για διαμελισμό της Τουρκίας και σίγουρα το τουρκικό κατεστημένο έχει δύο επιλογές στην περίπτωση αυτή: Ή θα τον επιβάλλει με τους όρους του ή θα τον αποτρέψει με κάθε θυσία. Στην τελευταία περίπτωση όμως οι εξελίξεις θα είναι απρόβλεπτες. Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr