Ο Βλάντ Γ΄ Τσέπες (Vlad III Ţepeş) ή αλλιώς Βλάντ Δράκουλας (Vlad Dracula) (Νοέμβριος ή Δεκέμβριος 1431 – Δεκέμβριος 1476), πιο γνωστός με τους τίτλους Βλαντ ο Ανασκωλοπιστής και Κόμης Δράκουλας, ήταν Πρίγκιπας της Βλαχίας το 1448, 1456–1462 και 1476. Γεννήθηκε το 1431 στην πόλη Σιγκισοάρα (Sighişoara) της Τρανσυλβανίας (η γενέτειρά του είναι γνωστή και με το όνομα Σάσμπουργκ (Schassburg) από την εποχή της Αυστροουγγρικής κυριαρχίας). Καταγόταν από τον ευγενή οίκο του Μπασαράμπ (Basarab), θεμελιωτή του Βλαχικού κράτους, και ήταν γιος του προηγούμενου βοεβόδα Βλάντ Β΄ Ντράκουλ (Vlad II Dracul) και της πριγκίπισσας Kνεάζνα (Cneajna). Κληρονόμησε τον τίτλο του Τάγματος του Δράκου που παραχωρήθηκε στον πατέρα του από τον βασιλέα της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας Σιγισμούνδο (Sigismund). Το όνομα του Βλαντ έγινε θρύλος και τροφοδότησε την πένα του Μπραμ Στόκερ (Bram Stoker), ο οποίος δημιούργησε τον αιμοδιψή χαρακτήρα «Δράκουλα».
Ο Βλάντ Τσέπες γεννήθηκε τον Νοέμβριο ή Δεκέμβριο του 1431 στην πόλη Σιγκισοάρα της Τρανσυλβανίας. Είχε έναν μεγαλύτερο αδερφό τον Μίρτσεα Β΄ (Mircea II) (1427-1447) και έναν μικρότερο, τον Ράντου τον Ωραίο (Radu cel Frumos) (1437/1439 – 1475). Ο πατέρας του ήταν ο Βλαντ Β΄ Ντράκουλ, νόθος γιος του Μίρτσεα Α΄ (Mircea cel Mare), και η μητέρα του η πριγκίπισσα Σνεάζνα, κόρη του Αλέξανδρου του Kαλού (Alexandru cel Bun) της Μολδαβίας. Τις πρώτες του γνώσεις τις πήρε από τη μητέρα του και την οικογένειά της, όμως οι πραγματικές του σπουδές ξεκίνησαν το 1436, οπότε και διδάχτηκε την τέχνη του πολέμου και της ειρήνης, που ήταν απαραίτητη για έναν χριστιανό ιππότη. Το 1438 ο πατέρας του συνόδευσε τον Σουλτάνο Μουράτ Β΄ στην εκστρατεία του στην Τρανσυλβανία, όπου προσπάθησε να προστατέψει τον τοπικό πληθυσμό από τις λεηλασίες των επιδρομέων, κάτι που προκάλεσε την καχυποψία του σουλτάνου. Ο τελευταίος τον φυλάκισε για το λόγο αυτό στην Καλλίπολη. Απελευθερώθηκε με αντάλλαγμα την ομηρία των γιων του Βλαντ και Ράντου το 1444, οι οποίοι φυλακίστηκαν για τέσσερα χρόνια στην πόλη Εγκριγκόζ της Ανατολίας. Ο νεαρός Βλαντ, δώδεκα ετών τότε, παρέμεινε στην Οθωμανική Αυτοκρατορία ως το 1448. Κατά τη διάρκεια της ομηρίας του έμαθε την τουρκική γλώσσα και απέκτησε εξαιρετική στρατιωτική εκπαίδευση.
Κατα πάσα πιθανότητα το γεγονός αυτό επηρέασε τη ψυχική υγεία του Βλαντ. Αναφέρεται ως μια εξαιρετικά ανισόρροπη, με διάφορες περίεργες ιδέες και συνήθειες, προσωπικότητα. Επίσης η φυλάκισή του τον ώθησε να μισήσει τους Οθωμανούς Τούρκους. Σε ηλικία 17 ετών έμαθε για τη δολοφονία του πατέρα και του μεγαλύτερου αδερφού του. Τούρκοι τον απελευθέρωσαν και του επέστρεψαν τον θρόνο της Βλαχίας, τον οποίο είχαν καταλάβει ο Βλάντισλαβ Β΄ και οι Βογιάροι.
Η βασιλεία του Βλαντ Β΄ δε διήρκησε πολύ. Οι Βογιάροι σε συμμαχία με τον Ούγγρο Ιωάννη Ουνιάδη εισέβαλαν στη Βλαχία και εξεδίωξαν τον Βλαντ, παρά την προσπάθεια των Τούρκων να τον υποστηρίξουν. Ο Βλαντ αναγκάστηκε να ζητήσει άσυλο από τους συμμάχους στη Μολδαβία, αλλά μετά από τέσσερα χρόνια, το 1451, ο ηγεμόνας της Μολδαβίας και θείος του Βλάντ δολοφονείται. Ο Βλαντ φεύγει και πάλι, αυτή τη φορά μαζί με τον ξάδελφό του Stefan cel Mare. Ο πρώην εχθρός του Hunyadi, εντυπωσιασμένος για τις γνώσεις του Βλαντ σχετικά με το τρόπο που λειτουργεί η Οθωμανική Αυτοκρατορία, τον προσλαμβάνει ως σύμβουλό του στην Ουγγαρία.
Το 1456, ανεβαίνει στο θρόνο της Βλαχίας με τη βοήθεια της Ουγγαρίας και Βλάχων βογιάρων και σκοτώνει σε μονομαχία το προηγούμενο βασιλιά Βλάντισλαβ Β΄. Κατά την έναρξη της βασιλείας του ο λαός του αριθμουσε περίπου 500 χιλιάδες άτομα, ενώ το κράτος της Βλαχίας βρισκόταν σε κατάσταση μαρασμού ύστερα από χρόνια πολέμου. Ο Βλαντ προώθησε το εμπόριο και ενδυνάμωσε το στρατό. Αγωνίστηκε με τους βογιάρους για τη συγκέντρωση της κρατικής εξουσίας. Όπλισε του ελεύθερους αγρότες και κάτοικους για την καταπολέμηση της εσωτερικής και εξωτερικής απειλής (την απειλή της κατάκτησης των εδαφών της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας).
Οι Οθωμανοί θεωρούσαν ότι η Βλαχία ήταν μέρος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Το 1461, ο Βλαντ αρνήθηκε να πληρωσει φόρο υποτελείας στον Οθωμανό σουλτάνο. Στη συνέχεια διέσχισε τον Δούναβη και λεηλάτησε τα εδαφή της Οθωμανικής Αυτοκρατορία στη σημερινή Βουλγαρία. Ο Μωάμεθ Β΄ συγκέντρωσε ένα στρατό 60.000 στρατιωτών και 30.000 ατάκτων. Ο Βλαντ οργάνωσε ενέδρες και σε μία από αυτές, τη «Νύχτα της επίθεσης» (17 Ιούνιου 1462) σκότωσε 15.000 Τούρκους, οι οποίοι αναγκάστηκαν να υποχωρήσουν. Ο Μωάμεθ Β΄ έπεισε τον αδελφό τού Βλαντ, Ράντου, να οδηγήσει τους γενίτσαρους στην κατάκτηση της Βλαχίας, όπως και έκαναν. Ο Βλαντ φυλακίστηκε στην Ουγγαρία για ψευδείς κατηγορίες για συνεργασία με τους Τούρκους και πέρασε δώδεκα χρόνια στη φυλακή. Κυβέρνησε και πάλι το 1476, αλλά την ίδια χρονιά σκοτώθηκε από τους Βογιάρους.
Έμβλημά του υπήρξε ο δράκος κρεμασμένος από έναν σταυρό. Ο Βλαντ Γ΄ επονομάστηκε Δράκουλας (Draculea), που σημαίνει γιος του Δράκου και κατά άλλη εκδοχή γιος του διαβόλου.